Sanırsın

Sen sevdaydın gittin
Limanlar yıkıldı
Gönlümün barınakları yıkıldı
Ardında kalan bir beden
İçinde kalan bir can oldu

Sanırsın ki poyrazlar
Vurur cana
Oysa hep karayellerde gelir
Cana ölüm
Yapışır bedene

Unutuldu sanırsın
Bir çocuk bile unutmazken
Dinlediği masalları

Senin gözlerinde doğan
Gözlerinde ölen
Unutabilir mi kolayca seni

Bir Karşı Kıyı Şarkısı

Dostun dostluğunu alamazsın elinden
Ve sökemezsin içinden
Sökemezsin yıldızları yerlerinden
İçimde dalgaları fırtınaları
Ve özgür beyaz köpükleri var
Dostluk denizinin

Uğraşamam sözlerinizle
İzmir‘deyim oda oda bakışlarımla
Gökçeada’da
Bozcaada’dayım
Dostum bende ben dostumdayım

Bağ Bozumu Sonrası

Yalnız  oluyor  ölümler
Hiç  bir  ölümün  içine  bir  başka  ölüm
Sığmıyor  doğumlar  gibi  çıplak  ve  yalnız
Bağ  bozumu  sonrası  gibi  toplanıyor
Yıllar  ölümün  içine  ölüm de
Sessiz  ve  ıssız  çukuruna

Ve  hiç  bir  ölüm   almıyor  kucağına
Sevdasını  bırakarak  bu  dünyada
Doluyor  bir  rüzgârın  içine
Olsa  da  ölümler  sevdalı  insanları
Ayrı  düşüren  sevdalarından