Yağmur

Döküntü yağmurlar… Kokusuz, kuru yağmurlar…
Avuçlarındaki çatlaktan sızan ağrılı yağmurlar..
Gelmeyen baharın, olmayan kışın yağmurları..
Yorgun bedende sızı veren yağmurlar..
Bardaktan boşanırcasına ruhunu saran, acıtan yağmurlar..
Yanakları kıvrım kıvrım olmuş minik ağacın,
Meğerse büyümüş kimse görmeden
Usulca, sessizce, tek başına..
Çicek açtığı gün de olmuş görmemişler..
Beklemiş, beklemiş, gelmemişler..

Ve Kapanacak Perde!

Ve kapanacak perde. 
 
Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak! Kapısını aralayıp girdiğimde düşlerinize, uyandığınıza lanet ederek başladığınız o günden sonra eskisi gibi olmayacak hiçbir şey.  
 
Vazgeçtiğim her şey yeni bir vazgeçiş olarak dökülüyorken üzerime, bardaktan boşanırcasına hem de. Sesleniyorum uzaklardan hem hepinize hem hiç kimseye, belki de sadece kendime. Olmayacak diyorum olmayacak!!! Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.  

Bahar Gelmiş Bu Şehre

Bahar gelmiş bu şehre
Eteklerinde cıvıldayan kuşlar
Karlar erimiş
Soğuklar bitmiş
Bahar gelmiş bu şehre
Kırılan kalpler
Bir kez daha
Aşık olmaya
Yemin etmiş
Bahar gelmiş bu şehre
Dallarda zerdali uğultusu
Toprakta umudun kokusu

Bir yalnızlık ‘sen’fonisidir şimdi bütün notalar, artık her perde arkasında bir şarkı ağlar…

” Mevsimlerden ‘kalbi kırık bir bahardı’
Ve ne hikmetse on üçüncü cumaya denk gelmişti gidişin..
Bense bunu tanrının 1 nisan şakası zannetmiştim..
Ama artık anladım ki ‘sen’ gibi gerçekti bu ayrılık da..
İçinde ne bir geri geliş vardı,
Ne de yaramaz bir çocuğun masum gülüşü..
İşte, böyle başladı lanet bir aşka hapsedilişim.. ”

Yağmur mesaisine kalıyor artık gökyüzü her daim..
Her daim ıslak bir iç geçiriş oluyor hayalin gözlerimde..
Uçurum diplerine saklanıyorum çaresiz,
Ve sessiz ‘imdattt!’ çığlıkları atıyorum denize taş niyetine..
Sensiz kalma korkuları biriktirmiştim ya çocukluğumun ıslah evlerinde,
Şimdi onları içimin küflü duvarlarına asıyorum..
Ürktüğüm uzakların seyrine bırakıyorum kimsesizliğimi..
Ve bir mülteci gibi kalıyorum yokluğunun coğrafyasında..
Suskunluğuna direniyor da ruhum,
Kokun olmadan anlaşamıyor tenimle asla..

Ben Sana Aşığım, Senin Haberin Bile Yok

Sabah kalktığımda gözlerimi sana açıyorum.Kokun geliyor burnuma ansızın, mutlulukla uyanıyorum bu yüzden. Seni göreceksem o gün, hazırlanıyorum hemen. Duş alıyorum, en güzel kokuları sürüyorum üzerime, en güzel giysilerimi giyiyorum, saçlarımı tarıyorum, ki çoklukla anlamsızdır bu sonuncu. Evden çıkmadan bakıyorum son kez aynaya, yine de senin yanına yakışacak kadar güzel bulamıyorum kendimi, tüm kendini beğenmişliğime rağmen.

Sonra koşa koşa geliyorum sana, bayram sabahı uyanan çocukların heyecanıyla. Sen bilmiyorsun.

Bekliyorum seni, arıyorum seni, seni görmek için bahane arıyorum, seninle konuşmak için, belki her gün defalarca görüyorum seni. Yine de yetmiyor bana. Bazen yanıma geliyorsun, gözlerime bakıyorsun, gülümsüyorsun, yüreğimi eritiyorsun, bilmiyorsun.