Bir Yudum !

Bir yudum kokunu ver sarhoşluğum başlasın,
Ilık nefesinle dalgalandr yüreğimi avare savrulsun,
Bakışını sapla ruhuma zaman kaybolsun,
Ve bırak beni orda adımız aşk olsun!

Seviyorum Seni

Kadehlere doldurup boş içiyorum seni yudum yudum,
Tadına vardıkça her zerreme işleye işleye.
Bir sigara sarıyorum sonra dumanında boğuluyorum.
Bir kayıp türküyle hasretine dalıyorum,
Özlem sarıyor ruhumu ,
Çığlık çığlığa seviyorum seni,
Sus pus seviyorum seni.
Dengeleri alt üst edip seviyorum seni.
Saatler adınla gelip geçerken,
Her saniye daha bir çok seviyorum seni.

Onsuz Yalnız!

Biz, tek kişilik hayatımızdaki tek insanlarız. Bir arkadaş, bir sırdaş, bir kardeş, bir anne yada bir sevgili ne fark eder. Paylaşılmazki yalnızlık! Kalabalıkta bir yalnız! Yalnızlar içinde bir yalnız!

Kafamı kuma gömmek istiyorum, çaresizce beklemek. Çekmecede ki en keskin bıçak olmaktan yoruldum. Kenarda öylesine bir meyve bıçağı olmanın dinginliğiyle yaşamak nasıl olurdu acaba?Yataktan hiç kalkmadan yastıkların arasında kaybolmakta var şimdi. İçimi acıtıyor yokluğun, derin derin sızlıyor ruhum. Acaba diyorum bu mu cehennem? Nasıl bir sınav bu böyle. Şıklar yanlış soru çözümsüz, boş bırakmaksa imkansız. İşte bu yüzden yalnızım artık. Bu paylaşılmayan konuştukça azalamayan bir acı. Alev alev bir yangın. Anlayacağın kül bile olamadım daha, yeniden doğabilmek için küllerimden!!!

Sen!

Bir günahsın silueti ruhuma zehirli bir ok gibi saplanan

Bir kahkahasın günü dolduran

Bir ateşsin anı tutuşturan

Bir çapkınsın daldan dala

Bazen  bir arsız

Divane bir aşık,yaramaz bir çocuk

Ya da tam o roldeki ‘ıssız’

Yaşam rengisin az bulunandan

Ve Prenses Kurbağayı Öptü..!

Prenses yanlış kurbağayı mı öptü? Masal mı bozuldu? İşler sarpa sararken bir kurbağa insan yerine kondu. Peki ikinci öpücük ona insan olabilme erdemini vermeye yetebilecek miydi? Ya da prenses yanlış, acele ve tutkulu bir seçimin kabullenilmişliğiyle mi ezilecekti?

Masal artık 21.yy masalı olsa sonu bir yere bağlanırdı mutlaka. Nihayetinde maddeye bağlanmayan bir maneviyat bu yüzyılda masalda bile olsa imkansızı haykırıyordu.

Gerçek doyuma ulaştıran maddeci dünyanın maneviyatsız maddeleri olmak ne de aykırı ruhuma. Bir laf etmeliyim ki doyurmalı karnımdan önce ruhumu. O zaman anlarım ki doyduğumu.

Ne kadar az pişmanlık kalırsa geride o kadar mutluluk olur ilerde. Keşkelere takılmadan doğru kurbağalara insan olma zevkini tattırmak mesele!

Sevdim

Ben sadece seni sevdim!
Ağlarken yüzümü boynuna yaslayıp seni koklamayı sevdim.
Mavi gözlerinde bütün mavileri görebilmeyi sevdim.
Sana sarılırken duyduğum kalbin atışını sevdim.
Elimi tuttuğunda birine güvenebilmeyi görüp sevdim.
Seni değil seninle yaşamayı sevdim.
Bana bakıp ağlayabilmeni sevdim.
Bazen beni kıskanmanı, bazen kızmanı sevdim,
Her ikisinde de sesini duyabilmeyi sevdim.

İki Yabancı

Sevgilim, herşeyim!

Tüm hayatımı kendi rengine boyayan benim en derin mavim.

Beni benden alan, yıllarımı çalan,

Yetmez gibi beni senden de ayıran asi fırtınam.

Mutlu dilekler yetmez, kucak dolusu sarılmalar yetmez,

Dudak dolusu öpmeler, derin uzun bakışlar yetmez,

Böyle çarpmışken beni, seni anlatmalar, ardından ağlatmalar yetmez

Sana daha dün döndüm bugün geri söndüm.
Birlikte aynı cümleye sığamayan bağlaçlarız şimdi

Çünkü biz sığamadığımız o cümleye aynı tadı veren iki yabancıyız

Ve artık ayrı apayrı yollardayız…

Yabancı

Bu bakışlar yabancı bana!

Hiç tanıdık değilsin sen hayatıma!

Gözün bile kahve kahve,

Bakıyorum ama sahte sahte.

Üşüyorum yokluğunda sarılamıyorum bir başkasına,

Isıtmıyor başka bir ten beni, senin tenin gibi.

Bir yalnızlık var içimde,

Kalabalıkta tuttuğu eli şaşıran avare bir çocuğum şimdi…

Acı Rüya

Bütün koşuların bir başlangıç bir de bitiş çizgileri vardır.Hayat da o yüzden koşu yarışlarına benzer. Bir başlarsın doğduğun an koşmaya, bu başlangıcın olur. O halde ölümün müdür son, orasını bilemem ölmeden? Neticede bilinmezliğe giden bu yolsa; hep koşarsın. Koşarken düşüp durursun ha bire. Sonra düşmemeyi öğrenirsin. Bu sefer sıradanlık başlar. Yine bir heyecan istersin ki, bu sefer de sonu acı olur. Düşmekle kalmazsın, tepetaklak oluverirsin.

Sonra ayağa kalkarsın, kalkmalısın. Çünkü daha son değil! Devam etmelisin! Ama bir kıymık batmış eline ya da kalbine yemişsin bir faça! Sonra taa derinlerden bir acı titretir bedenini, sızlatır içini. O sızlatır, sen sızlanırsın. Kıymık çıkmaz acı bitmez! Sonra arabesk yaşam başlar. “Olsun be gülüm acında güzel” deyiverirsin aniden. Acı, yaşam biçimin olur.

Bir Gün…

Bir gün yağmurlu bir sokak bulsak,
El ele tutuşup düşlerde boğulsak,
Maksat hep birlikte olsak !
Bir gün koşarken uyansak,
Ya da aniden doluya tutulsak,
Nefesler iç içe geçmişken boşlukta kaybolsak,
Ya da tekrar o günün sabahında buluşsak,
Biraz acemice dokunsak da
Fark etmez,
Maksat hep birlikte olsak…!